Nie znałam wcześniej historii Anny Frank, do ostatniej chwili byłam przekonana, że jednak żyje, że ojciec ją odnajdzie... Rzeczywiście ten kontrast mocny. Przez pierwszą cześć nieustannie porównywałam wizję okupacji w Holandii z okupacją w Polsce i wydawało mi się, że w porównaniu z Żydami polskimi, w Holandii mieli istny raj. Nawet ten obóz holenderski, do którego najpierw trafili nie był najgorszy; brak segregacji płci, w miarę normalna praca, żadnych komór, golenia głów, transport normalnym pociągiem OSOBOWYM! itp. A potem było już tylko to, co tak dobrze znamy z literatury i filmu polskiego...

Dosłownie! W pierwszej połowie filmu,gdy ukrywający się bohaterowie,mieszkający w niezłych warunkach,kłócili się o pierdoły to aż chciało się krzyknąć: "nawet nie macie pojęcia co przeżywają wasi rodacy np.w Polsce!!". Druga połowa filmu pokazała jednak,że reżyser zna historię holokaustu.Sceny w obozie robiły przerażające wrażenie.

Ja osobiście poznałam historię Anny Frank poprzez przedstawienie zrobione przez młodych aktorów z Łódzkiego Ośrodka Inicjatyw Artystycznych.. Na film natrafiłam przypadkiem.. Ale bardzo chciałam zobaczyć jak przeniesiono tę historię na ekran.. i.. jestem pod wielkim wrażeniem. Przedstawienie teatralne kończyło się aresztowaniem rodziny Franków przez gestapowców, tu została pokazana cała ich historia także później - przerażająca ale bardzo dobrze oddająca obraz obozów koncentracyjnych godzina.. Jestem szczególnie pod wielkim wrażeniem gry Hannah Tylor - Gordon - ta dziewczyna grając w tym filmie miała zaledwie 14 lat! a musiała oddać całe okropieństwo wizji holocaustu.. - wielki szacunek dla niej.. Scena golenia głów w Auschwitz - niesamowicie przejmująca.. A tak ogólnie ujęła mnie też postać Petera grana przez Nicolasa Audsley'a - taki malutki wątek romantyczny w krótkim życiu Anny... Piękny i prawdziwy film, który moim zdaniem każdy powinien zobaczyć...

Film jest rewelacyjny. Pierwsza część przedstawia ich normalne życie. Nie było im tam źle więc pomyślałam, że to będzie godne zobaczenia ale nie będzie takie świetne. Ale druga część mnie zafascynowała. Te sceny w obozach gdzie wszyscy kradli co popadło, choćby i te skarpety, które ktoś od razu zabrał. To jeden z mocniejszych filmów o okrucieństwach holocaustu. Bardzo przejmująca ta ostatnia scena gdy Anna klęczy z umarłą siostrą w ramionach i patrzy w niebo. Przez cały film mówiła, że wszystko będzie dobrze a ludzie nie są źli...
Ale ja i tak wiedziałam, że ona zginie w tym obozie bo już raz czytałam o niej, zmarła prawdopodobnie na tyfus. Lecz także ta statystyka na końcu, gdzie i jak zginęli członkowie rodziny Frank. Bardzo wzruszające naprawde.

Właśnie ta scena najbardziej utkwiła mi w pamięci.Z siostrą na rękach, bez żadnej nadziei.Tylko to niebo widoczne przez dziurę w dachu w jakiejś szopie.Tak jakby zadawała pytanie: Dlaczego?.I pomyśleć , że tyle potwornych historii miało miejsce dzięki jednemu człowiekowi - jakiemuś psychopacie , który chciał zaistnieć na maxa.Film piękny i trudny.Każe nam doceniać to co mamy.A my ciągle jęczymy,że nam tak źle teraz.Patrząc na moje życie tuż po obejrzeniu filmu, stwierdziłam, że urodziłam się pod szczęśliwą gwiazdą.

Generalnie po obejrzeniu tego filmu zaczynam patrzeć na moje życie z innej strony ...

Kurcze ... :/

Nagrywałem pierwszą część z TVP1(potem usunęłem), druga przegapiłem :/

Zostało czekać na kolejną emisję w TVP1